BHP po niemiecku, znaczenie i historia ochrony pracowników w Niemczech.

1. BHP po niemiecku, czyli czym jest Arbeitsschutz

2. Historia Arbeitsschutz

3. Najważniejsze etapy historii ochrony pracy w Niemczech to:

BHP po niemiecku, czyli czym jest Arbeitsschutz

Odpowiednikiem polskiego BHP jest niemieckie słowo Arbeitsschutz, jest to zespół środków mających na celu ochronę i promowanie zdrowia oraz bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy. Obejmuje on prewencję wypadków oraz chorób zawodowych, jak również poprawę warunków pracy i organizacji zawodowej. W Niemczech regulowany jest zarówno prawnie, jak i poprzez układy zbiorowe, zaangażowane są w to różne podmioty, takie jak państwo, pracodawcy, pracownicy, towarzystwa ubezpieczeniowe i związki zawodowe.

---

Historia Arbeitsschutz

Historia ochrony pracy w Niemczech ściśle wiąże się z procesem industrializacji i kwestią społeczną. Industrializacja przyniosła ogromny rozwój gospodarczy, ale również pogorszenie warunków życia i pracy dla wielu ludzi. Praca w fabrykach często była niebezpieczna, męcząca i monotonna. Godziny pracy były długie, płace niskie, a brakowało zabezpieczenia społecznego. Praca dzieci, kobiet oraz praca w niedziele były powszechne. Skutki to wysokie wskaźniki wypadków i zgonów, choroby, bieda i niepokoje społeczne.

Aby zwalczyć te niedogodności, powstały różne ruchy społeczne, które walczyły o większe prawa i ochronę pracowników. Stopniowo także państwo i pracodawcy uznawali konieczność poprawy warunków pracy, by zwiększyć produktywność, zdrowie i zadowolenie pracowników. W ten sposób ochrona pracy w Niemczech stopniowo ewoluowała od czystej ochrony przed wypadkami do kompleksowej ochrony zdrowia.

---

Najważniejsze etapy historii ochrony pracy w Niemczech to:

1839: Prusy zakazują pracy dzieciom poniżej dziewięciu lat i ograniczają czas pracy dzieci poniżej 16 lat do dziesięciu godzin dziennie. Jest to pierwsze prawne uregulowanie ochrony pracy w Niemczech.

1871: Wraz z powstaniem Cesarstwa Niemieckiego wchodzi w życie Reichsgewerbeordnung, która ustanawia inspekcję przemysłową jako organ państwowy do nadzorowania warunków pracy.

1883: Reichstag uchwala ustawę o ubezpieczeniu chorobowym pracowników, która jest jednym z pierwszych ubezpieczeń społecznych na świecie. Ustawa ta przewiduje, że pracownicy otrzymują zasiłki chorobowe, opiekę lekarską, pieniądze szpitalne i świadczenia pogrzebowe.

1884: Zakładane są towarzystwa ubezpieczeniowe zawodowe jako instytucje ubezpieczeń od wypadków dla pracowników. Ustawa ubezpieczeń od wypadków reguluje renty wypadkowe, leczenie medyczne i prewencję wypadków pracowniczych. Koszty ponoszone są przez pracodawcę poprzez składki do towarzystw ubezpieczeniowych.

1891: Prusy zakazują pracy w niedziele w przemyśle, pracy dzieci poniżej 13 lat, pracy nocnej kobiet i dzieci poniżej 16 lat oraz ograniczają czas pracy kobiet do jedenastu godzin dziennie. Pracodawca jest zobowiązany do troski o ochronę pracowników.

1914-1918: I wojna światowa prowadzi do zawieszenia wielu przepisów dotyczących ochrony pracy i pogorszenia warunków pracy. Pracownicy są intensywnie wykorzystywani do produkcji wojennej.

1919: Konstytucja Republiki Weimarskiej gwarantuje prawo do pracy, godziwej płacy, ośmio-godzinnego dnia pracy, ochrony siły roboczej, współdecydowania pracowników oraz ochrony matki i dziecka. Konstytucja przewiduje również utworzenie Ministerstwa Pracy odpowiedzialnego za ochronę pracy.

1933-1945: Narodowy socjalizm i II wojna światowa prowadzą do jednolitego systemu i ucisku pracowników, zawieszenia wielu przepisów dotyczących ochrony pracy oraz pogorszenia warunków pracy. Pracownicy są eksploatowani na rzecz produkcji wojennej.

1949: Z powstaniem Republiki Federalnej Niemiec oraz Niemieckiej Republiki Demokratycznej powstają dwa różne systemy ochrony pracy. W RFN ochrona pracy jest rozwijana na podstawie Konstytucji, przepisów socjalnych i układów zbiorowych. W NRD ochrona pracy opiera się na konstytucji, gospodarce planowej i związkach zawodowych.